De armoede van Cambodja (Phnom Penh)

Ik was blij dat we na 9 uur in een stink bus gezetten te hebben in Phnom Penh ( de hoofdstad) waren aangekomen. Een echte hectische aziatische stad vol met TukTuks. Ik heb geloof dat ik nog nooit zo vaak het word NO in mijn leven gezegd als hier. Als je nog staat af te rekenen staan ze al met 5 man te springen of je een Tuk Tuk nodig hebt. Van veel van deze mensen kun je zeggen dat ze echt heel arm zijn. Ga op een terras zitten of loop een stukje langs de winkeltjes en je wordt aan alle kanten omringt door bedelende mensen. In dit land nemen de meeste mensen niet zomaar genoeg met een "nee", ze blijven aandringen en lopen stukjes met je mee. In het begin werkt het echt op je zenuwen, nu kan ik er alleen maar vol verbijstering naar kijken. Mensen zonder benen kruipend over de straten bedelend om een beetje geld en dan de kinderen. Hartverscheurend om een meisje van nog amper 3 jaar samen met haar broertje van zo'n 5 jaar over straat te zien lopen om armbandjes te verkopen. Het is niet normaal zoveel kinderen hier 's avonds nog langs een te drukke en gevaarlijke straat aan hun lot worden overgelaten. Je moet als moeder wel echt geen uitweg meer weten om dit je kind te laten doen. Er wordt gezegd dat je beter niet van deze kinderen iets kan kopen omdat ze het niet mogen houden. Er is eigenlijk ook geen beginnen aan, er zijn er gewoon te veel maar het blijft moeilijk om er mee om te gaan.